KENDİNE ANLAM VEREBİLMEK
Beynimdeki olumsuz fikirler tüm vücudumu kemirirken, acımı hafifletmek için kalem ve kağıtla buluştum. Kendime anlam veremediğim bir başka günün gecesinde yazıyorum. Bu satırlar okunurken, ben etrafıma sahte gülücüklerimi saçıyor olabilirim ya da moral bozukluğundan evimden çıkmıyor olabilirim. Her nerede olursam olayım, varlığımın hissedilebilmesi arzusu içimde tepinir durur. Bu arzu bazı zamanlar öyle bir hal alıyor ki; kendime olan inancımı kaybettiriyor. Kaybettirdiği anlarda da kendime anlam veremez halde olumsuz fikirlerin, tüm vücudumu kemirdiğini, kalemim yoluyla dışarı vuruyorum.