Özge'nin Ö'sü

25 Haziran 2020/ Perşembe Sabahı "...Beklemek, gerçekten çok zor. Zamanın geçmesini beklemek. Özellikle de kafam bedenime ağır geldiği sabahlarda. Fizyolojik olarak bedenimin bana ağır gelmesi gerekirdi. Bedenimde bana fazlalık olan bolca yağ ve su var. Bunları vermek için çabaladığımda oluyor. Gel gör ki kafamın ağırlığına sebep olan düşünceler, onlardan bir türlü kurtulamıyorum. Zaman diyorlar, beklemek gerekirmiş. Şu zaman dedikleri şey geçmek bilmiyor. Oturduğum ev bir apartmanın en yüksek katı, o yüzden uyandığımda gördüğüm ilk canlılar, kuşlar. Bu sabah onların uçuşu bile bir ağır ağır işliyor. Depresyon çok ağır, yaşamak daha da ağır geliyor. Her şeyin hızlı gerçekleşmesi gerekmez miydi? Büyükler yirmili yaşların çok hızlı geçtiğini söyler durur. Bu sözleri neden benim   hayatım için geçerli değil? Ya da benim zihnim için geçerli değil? Sonuçta yirmilerimin başında bir bireyim. Ben bir birey miyim? Birey olmanın gereklilikleri, yirmilerinde bir birey olmanın gereklilikleri;...

 Kimi zaman geçmişten kopabilmek, onu düşünmeden yeni bir hayata adım atmak ne kadar zor gelir. Dip dizisinin çok güzel bir başlangıç cümlesi vardı " Acı geçiyor da acıyı çekmiş olmak geçmiyor." diye. Hayat tecrübelerle dolu bir serüven. Bazen başarılı bazen başarısız oluyoruz. Başarısız olma durumuna alışmış olmak başarılı olma durumundaki duygu durumuna tepki verme şeklimizi belirliyor, özellikle duygusal konularda. Şu an bulunduğumuz konumdan mutlu olsak da geçmişte bulunmuş olduğumuz konum kimi zaman aklımıza düştüğünde birkaç saniyeliğine geri dönüyoruz. O geri dönüş zihinde kalıplaş bir sıfat gibidir. Kendimizi o sıfattan kurtulmaya çalışsak da o konumdan çok uzak olsak da aklımıza düşer işte. En kötüsü de şimdiye duyulan sorumluluktan ötürü zihnimizde kalıplaşmış o sıfat kendimizi suçlu hissettirir. Kendimizin canı zaten yanmıştır şimdi yaşadığımız hayattaki diğerlerine de aynı acıyı hissettirmek, suçluluk hissi uyandırır.  Bütün bunlar zihnimizde yüzerken, fikirler he...