SONBAHAR
Sonbahar havasını çok severim. Belki de kendim ile özdeşleştirdiğim için hoşuma gidiyor.
Sonbahar havası hep mutlu olmayı bekleyen ama hüzün yüklü mutluluklara mahkum olan bana çok benzemiyor mu? Sonbahar işte.Ağaçlardan düşen yapraklar,aynı benim kurduğum hayaller gibi,ya başkalarının ayakları altında eziliyor ya da başka aşıkların defter aralarında saklanıyor.
Sonbahar var olduğundan beri mutlu olmayı bekliyor ama olamıyor çünkü yapısı gereği bunu gerçekleştiremiyor. Hüzün dolu mutluluğuna alışmış artık,onunla yaşamayı öğrenmiş,aynı benim gibi. Alışmışlığın verdiği his onu bazen rahatlatıyor bazen ise sadece rahatsız hissettiriyor. Bu yüzden ne yapmalı ne düşünmeli kestiremiyor. Bazen sadece yağmur,bazen sadece rüzgar bazen rüzgarla karışık yağmur...Bazen ise kısa süreliğine güneş açıyor aynı benim gibi. Güneşin ardından daha da fırtınalı bir yağmur yağıyor,aynı hayal sonrası yüzüme vurulan gerçekler sonucu dökülen gözyaşlarım gibi.
Yorumlar
Yorum Gönder