MUTLULUKTAN AĞLAMAK
Hayatımın öyle bir dönemindeyim ki; kendimi, sonbaharda yere düşmüş fakat rüzgarın onu yüksek bir yere uçurmasıyla ezilmekten kurtulmuş bir yaprak gibi hissediyorum. Bundan yaklaşık 2 yıl önce Sonbahar adında bir yazı yazmıştım. Orada kendimi ayaklar altında ezilen bir yaprak gibi betimlemiştim. Bu karşılaştırma sonucunda anlıyorum ki yıllar geçtikçe iyileşiyorum. İyileşmekten büyük mutluluk duyuyorum. Değişiyorum, gelişiyorum ve büyüyorum. En iyisi tadını çıkarıyorum. Bu süreçte kendime çok yardımcı olduğum için kendimle gurur duyuyorum. Bu gurur, bu mutluluk beni ağlatıyor. Mesela bugün evde oturmuş akşam yemeğimi yerken son zamanları düşündüm ve gözlerimden yaşlar aktığını fark ettim.
Sonbahar yazısını yazarken de ağlamıştım ama mutsuzluktan, bu yazıyı yazarken de ağlıyorum ama mutluluktan.
Yorumlar
Yorum Gönder