SONSUZLUĞA AĞLAMAK

   Bu dünyada üzerine ağlayacağımız o kadar çok şey var ki hepsini anlatmaya kalksam hiçbir dilin ne kelimeleri ne de dil kuralları buna yetmez. Yine de ağlamak gibi kutsal olduğunu düşündüğüm bir durum hakkında yazı yazmak istedim.

  Ağlamanın kutsal bir durum olduğuna inanıyorum. Hele bir de o durum sonucu dökülen göz yaşları... O göz yaşları sadece damlalardan ibaret değildir. Bazı anlar olur, o damlalar farklı farklı biçimlerde somutlaşır. Ben bu damlaları, kelimeler ile somutlaştıranlardan biriyim. Yazdığım her kelime, noktasına kadar, benim göz yaşlarım; onlar benim en değerlim. Göz yaşlarım beni en mutlu, en mutsuz, en heyecanlı, en yalnız ve en çaresiz zamanlarımda bırakmamış olan biriciklerim.  

   Ağlayan insan, diğerlerinin gözünde güçsüzmüşçesine karşılanır. Ben kesinlikle öyle olduğuna inanmıyorum. Ağlayan insanın duyguları var demektir, ağlayan insanın hayalleri var demektir en önemlisi ağlayan insanın bir kimliği var demektir. Her insan ağlar ama kime sorsan ağlamadığını söyler. Cidden bu çocukça yalanlara inanalım mı? 

  Bu konuda yazacak olduğum kelimeler sonsuz. Aslında benim ağlayacak olduğum şeyler; sonsuz olmuşlar, sonsuz olanlar ve sonsuz olacak olanlar. Bu da demektir ki; benim için dün,bugün ve yarın olacağı sürece ne ağlanacak şeyler ne de yazılacak şeyler bitmeyecek.